نیروی بی پایان

تنها آن هستی دارد

نیروی بی پایان

تنها آن هستی دارد

حمایت





در اوج درد و رنج هایمان حتی اگر هیچ چیز در پیرامون ما


دلخواه نباشد،باید بدانیم:


" خداوند هرگز بیش از توانمان به ما نمی دهد! "


پرواز



دیر زمانی است که دل هوای پرواز کرده،

تا برکند از هر چه کندن از آن سخت است.

تا بار دیگر ببیند آنچه را که هرگز ندیده.

تا شاید حس کند و ببوید.

تا مگر بشنود آن آوای دلنواز را.

تا اوج گیرد و اوج گیرد و به او برسد.

و بعد.......

بازگردد و بار دگر ببیند و ببوید و بشنود و حس کند، تجربه ای دیگر را...

 

زندگی بدون تجربه، ارزش زیستن ندارد.

((سقراط))

رشته ای به نام ...




فقط هنگامی می توانیم رشد کنیم و تکامل بیابیم که از این دیدگاه


مبتنی بر خودشیفتگی که ((هر چیزی فقط آن گونه است که ما


می بینیم!))دست برداریم و سعی کنیم زندگی را از دیدگاه دیگران


نیز تجربه نماییم.



اگر نخواهیم دیدگاه های دیگران را بفهمیم، همیشه فکر می کنیم


حق  با ماست و دیگران اشتباه می کنند. و تا زمانی که ما درس


هایمانرا بیاموزیم رشته هایی به نام کارما ما را به هم پیوند می دهند.

تکرار




به دنیا میایم، زندگی می کنیم و میریم...


همیشه دوست داریم کم و کاستی دیگران رو به سخره بگیریم.


اینو یاد میگیریم که عشق رو فقط طلب کنیم.


کسانی رو دوست داریم که خوش برخورد، باادب، متین و...باشند.


پول رو معیار سنجش قرار میدیم.


درس می خونیم وبه دانشگاه میریم. کار میکنیم و ازدواج. بچه دار میشیم و نوه دار و ...


به دنیا میایم، زندگی می کنیم و میریم...


همین!!!!!!!!!!!!


چرا باید اینو قبول کنیم که سزای گناهکاران فقط آتش جهنمه تا ابد.


چرا باید از خدا بترسیم...


چرا...


و آیا هیچ گاه یاد میگیریم که درونمون رو کشف کنیم؟!!!


امید




گاهی یا شایدم خیلی پیش میاد که از همه چیز و

همه کس ناامید میشیم و حتی خدا رو هم فراموش

می کنیم، ولی شاید یادآوری این نکته بد نباشه که:



در سخترین و بدترین لحظه هم راهی برای بقاء هست.



                         

                         برکت برای همه عزیزان.

دیگه وقتشه که...

این عکس قشنگ رو ببینید.


چه پیامی ازش می گیرین...منتظر نظرهاتون هستم






البته نظر خودم رو هم میگم ولی تقلب نکنیدا


روح الهی تا یه جایی ما رو حمایت می کنه! تا وقتی که درس هامونو یاد بگیریم...ولی کم کم  به جایی میرسیم که دیگه خودمون باید به سمت جلو حرکت کنیم و دیگه هیچ حمایتی نیست واین قسمت سخت ماجراست و اون موقعست که یه روح توانایی های خودش رو نشون میده!!!


نظر شماها چیه؟ آیا خوبه که همیشه نیازمند کمک باشیم یا اینکه...