شاهین یه پست در مورد آرامش گذاشتی و دیروز هم صحبت از آرامش بود شبش اما شب سختی بود و قبلش این پیام رو از یکی از دوستای قدیمیم گرفتم و بعد صاعقه شدیدی زد(که البته دامنگیر من نشد یکی دیگه نوش جان فرمود) و بعدش آرامش بود که اومد. اینقدر حس قشنگی بود که هیچ وقت یادم نمیره.
پیام این بود:
آرامش؟
نگاهی به گذشته و شکر خداست، نگاهی به آینده و اعتماد به خداست،
نگاهی به اطراف و جست و جوی خداست، نگاه به درون و دیدن خداست.
شاهین این جمعه هیچ وقت از یادم پاک نمیشه و برکتش همیشه با من هست.
مراقبه به سادگی همین نیایش های روزمره ادمی است ...
به سادگی نماز خواندن یا هر نوع ایین یا مراسم نیایش در هر قوم و فرهنگ ...
تنها تفاوت ان با نیایش معمولی در این است که مدتی را به سکوت مینشینیم
و منتظر شنیدن صدای خدا میشویم ....
خدا با ما حرف خواهد زد و ما خود این را خواهیم یافت چه به صورت صوت یا به
صورت نور ....
به یاد کلامی از مرحوم دولابی افتادم . میگفت هر وقت شبی ... نصف شبی
بی دلیل از خواب بلند شدی .. دو رکعت نماز بخوان و بعد همانجا سر سجاده
بنشین و بگو خدایا میدانم که با من کار داری اما نمیدانم چه کار و بنشین
و گوش کن ... کم کم خدا به تو یاد خواهد داد که چه باید بکنی ....
از این شیوه ها مراقبه شروع میشود تا مدیتیشن های عمیق ....
اما همواره مهمترین اصل در مراقبه شنیدن صدای خدا و دیدار با استاد درون است
انچه در فرهنگ اسلامی ایرانی ما به عنوان اشراق شناخته شده ...
با این تفاوت که دیگر در زمان امروز ما انسان فرصتی برای چله نشستن ها و
ریاضات خاص ان ندارد چرا که سرعت زندگی انقدر بالا رفته که نمیتوان مهار
زندگی روز مره را رها کرد و می باید لحظه به لحظه زندگی روزمره را پاس
داشت .
با عشق
تمامی کائنات دارای هماهنگی بی همتایی هستند. و در این بین
اگر خوب بنگریم، کل فلک در جهت کمک به هر روحی به صورتی
منظم عمل می کنند. فقط کافی است خوب به اطرافمان توجه
داشته باشیم و نشانه ها را فراموش نکنیم.