تمرکز

در راه معنوی ، چلا احساس آرامش می کند . این جا خبری از رقابت ها و  

حسادت ها و حبّ و بغض های دنیایی نیست . 

 همه ی کش و قوس چلا با خودش است و با محدودیّت های ذهنی اش
 

که سعی می کند آن ها را گسترش دهد تا به زندگی نویی برسد ؛ به دیدگاه  

های تازه ای درباره ی خودش و خدا .
 

در راه معنوی ، چلا آرامش دارد ، چون راه مشخّص است و کار ، مشخّص .  

هدف ، معلوم است و راهنمایی ها ، در کنار . 

امّا در زندگی فیزیکی ، میان آدم ها ، هیچ چیز مشخّص نیست . نه مفهوم  

حرف ها و نه دلیل گفتنشان . کارها اکثر از سر احساس است و بی منطق .

تنها دلیلی که آدم ها را کنار هم نگه داشته ، ترس از تنها بودن با خودشان  

است ؛ 

 برای همین کنارهم می مانند ، با اینکه شاید حتّا از هم متنفّرباشند . 

 همه چیز آشفته و درهم برهم به نظر می رسد . 

 چلا ، برای اینکه در این آشفته بازار ، گرفتار سردرگمی و گیجی نشود ، باید با

راه معنوی ، در درونش بماند و از راه ، خارج نشود .  

در همه حال ، باید خودش را چلا ببیند و در حال رفتن در راه معنوی .  

این چنین است که او می تواند از لجن زار جامعه ی  انسانی ، عبورکند و فرو  

نرود .

 اگر روی هر چیز ، غیر از راه معنوی ، تمرکز کند ، مرداب او را در خود فرومی  

کشد .

با عشق