راه معنوی را باید با دل و جان پذیرفت و با آن زندگی کرد .
زندگی به ما نقش های مختلفی را می دهد که در طول روز بازی می کنیم . فرزند هستیم ، پدرهستیم ، محصّل هستیم ، راننده هستیم ، مشتری هستیم ، ... .
در اجتماع ، مرتّب نقش هایمان عوض می شود . نقش های مختلف ، جاهای مختلف ، ... .
وقتی وارد راه معنوی می شویم ، همه ی این نقش ها تبدیل به یک نقش می شود
و آن رهرو راه معنوی است . ما فقط یک نقش را بازی می کنیم و آن نقش یک سالک است .
هیچ نقش دیگری نداریم . باید این را تمرین کنیم که درهر حالتی ما فقط یک چلا هستیم ،
نه هیچ کس دیگر . به تدریج باید نقش های مختلفمان را در نقش اصلی که رهرو راه معنوی است ، حلّ کنیم و فقط همین یک نقش را داشته باشیم .
در هر جا که هستیم و با هر کس که هستیم ؛ ما فقط یک چلا هستیم .
با عشق
سلام شاهین جونم :
نمیای . نمیای وقتی میای کلی سروصدا میکنی .
خوب عزیزم من در مورد مطلب ایندفت اید بگم ما فقط در گام اول باید سعی کنیم انسان باشیم و به کسی اسیب نرسونیم .
بعد مطمئنا اون انسان گام به پله های بالاتر میزاره .
با عشق .
ــــــلام شاهین...
انقدر دوست دارم توی زتدگیم فقط نقش خودمو بازی کنم.
همه زندگیم شده نقش های مختلف بازی کردن برای اطرافیان.
پست خوبی بود . منو که به فکر برد...
ممنون که اومدی و همراهم شدی.
امیدوارم فقط یه رهگذر نباشی و پایه ثابت باشی.
رهگذر:من که رهگذرم شاهین رو نمی دونم
شاهین :
تنها ان هستی دارد .
این تنها اصل این وبلاگ هست .
من هم تا وقتی ان مقام متعال بخواهد هستم .
با عشق
سلام. به خونه من هم سر بزنید.