تلاش های ما برای بهتر کردن زندگیمون همیشه به نتیجه نمیرسه.اصلا روند این کار اینطور نیست که بتونیم به آرزوهامون دست پیدا کنیم.
به قول شاعر باید پارو نزد وا داد
باید دل رو به دریا داد
خودش میبرتت هرجا دلش خواست
به هرجا برد بدون ساحل همونجاست
اینه که باید بشینیم و کاری نکنیم؟ نه ، مطمئنا تلاش ما برای زندگی اینطوره که باید پارومونو در جهت درست بکار ببریم.یا راهنمایی بخوایم،مثل اینکه به یک فانوس دریایی نگاه می کنیم یا از روی سوسوی ستاره ها راهمونو پیدا می کنیم.این نور کوچیک ستاره ها را دست کم نگیریم.اینها واقعا علامت هایی برای رسیدن به مقصود هستند.
و وقتی صبح زندگی شروع میشه هرجوری شروع کنی همونطوری هم پایان میگیره.این عالی که میتونیم زندگی کنیم.این عالی که میبینی هزارتا دردسر را تحمل کردی تا فقط یه شکلات برای یه بچه بخری.یا یه پولی را بریزی توی صندوق صدقات.
مهم این نیست که قراره این پول کجا بره مهم اینه که من اینکارو از اول مثبت کردم.با عشق دادم.
و میتونیم یه گوشه از اداره عظیم نیروی بی پایان باشیم.مثل یه کارمند برای این اداره کار کنیم.صبح سرکار بریم و شب خوشنود برگردیم و ببالیم که تو این شرکت کار می کنیم.
چقدر از بیمتون تو این شرکت میگذره؟ چقدر سابقه کار دارین؟ دو سال؟ ده سال؟ هزار سال؟
ادم نمیتونه بیکار بشینه و هیچ کاری نکنه مطمئنا تویه بعضی مسائل باید اینطوری رفتار کنه که فکر کنم تو هم منظورت اون لحظه ها بود .
و اینکه پارو را در جهت درست بکار ببریم منم با این نظر موافقم .
درسته شکلات واسه ی بچه خریدن خیلی خوبه اونم با عشق .
کلا میگم سعی کن همیشه یه شکلات تو کیفت باشه تا بچه ای که در حال گریه هست رو اروم کنی
و نکته ی مثبتی که تو حرفات دیدم عشق بود
خدایا عاقبت کار طوری کن که تو خوشنود باشی و ما رستگار
با عشق .