داشتم برنامه مستند آخرین روزهای یک استاد،یک هنرمند،یک چهره و ... را میدیدم.سرنوشت چه بازیها که ندارد.
مردی از تبار عشق.نوازنده ای چیره دست که شاید هیچ وقت جایگزینی نداشته باشد.جایگزین!
خیلی وقته که این کلمه در موسیقی ایران بی رنگ شده.جایی که مانکن ها! جای موسیقی عرفانی و پر از معنی ایرانی را گرفتند.از ماست که بر ماست.انقدر سنت شکنی نکردیم که در عهد قدیم ماندیم که تقدیر شاید رنگ عوض کرد.جایی که می رفت تا صدای ویولن غربی قسمتی از سنت ایران شود! سرنوشت چه بازیها که ندارد.
پرویز یاحقی خداوندگار ویولن ایران در غربت،و در قربت به معشوق حقیقی پیوست.روحش شاد باد.انسانی که با صدای احساس و روحش ما را به معبود پیوند داد و رفت.
ما در این دیار غربت وظیفه سنگینی به عهده داریم که همانا از یاد نبردن یادگاران خداوند در میان ماست.باید دیوارهایی و طبقه هایی به قلب خود اضافه کنیم تا بزرگان این مرز و بوم را در آن جای دهیم.
و اگر نمی توانیم حداقل شنونده های خوبی باشیم که موسیقی درستی گوش بگیریم و اشعار درستی بخوانیم که نشانه هنر که به حق برگفته از عشق و نه صنعت،،،،.... است.
به امید روزهای طلایی هنر و موسیقی ایران.
یا حقّ
خوب اولا سلام امیدوارم هر جا باشی با موسیقی ایرانی زودتر بتونی به او برسی . ( چه بی ربط )
خوب حالا در مورد مطلبت وایسا یه بار دیگه بخونمش
خوب یه نکته ی مبهم برم پیش اومد اونجا که گفتی : خیلی وقته که این کلمه در موسیقی ایران بی رنگ شده .
منظورت از کلمه ، کلمه ی جایگزین هستش ؟
و در کل چرا دروغ بگم من از این مطلبت چیز زیادی نگرفتم :) شرمنده
خوب همین دیگه به ما هم سر بزن ;)
آره عزیزجان جایگزین.
چیز زیاد مربوط به جنسیت میشه.همین.بیشتر بگم کتک می نوشم!