جریان

تابستان گرمی داریم. 

سال هایی در گذشته را به یاد میارم که زیر درخت های در نهایت زیبایی و شکوه می نشستم و از خنکی سایه های تابستان لذت می بردم.صدای پرندگان که آوازی زیبا سر می دادند،نوایی برای عاشق شدن.آب که رگ حیات دشت سبز بود در رود جاری بود و به برکه می ریخت و وجود خودشو بی پروا نثار زندگی موجودات زمین می کرد.اون حتی صدایی زیبا به محیط می بخشید تا آرامش و سکوت فرمانروایی کنه. 

گذشت زمان این آرامش زیبا را از من گرفت ولی خاطرات و لحظه لحظه این تجربه بیاد ماندنی از ذهنم پاک نشد.زیبایی چیزی بود که در گرم ترین روزها در ذهنم نقش بست.من حالا تعریفی از زیبایی دارم. 

سکوت و آرامش در ساختمانهای چند طبقه ساخته شده از آهن و سیمان محبوس شده.آب خنک در جا لیوانی یخچال.برگ های سبز درخت نخل مصنوعی.حتی آفتاب که از درون پنجره رو به خیابان گل های قرمز رنگ فرش را قشنگ تر نمایان می کنه.نسیم خنک کولر. 

و من میدونم که زیبایی واقعا چه تعریفی داره.و خدای من چقدر زیباست.به لطف "آن" من در جریان زندگی هستم."آن" عاشق "من" هست.