باغ سبز(پایان)

خیلی سعی کردم خودمو بزارم جای باغبان.ببینم چی تو فکرش میگذره. 

چطور میشه که علف،علف میشه و چطور گل تبدیل به گل میشه.سرنوشت هر گیاهی انگار از قبل تعیین شده.از دیدگاه من علف علفه و سیب سیبه.شکوفه قشنگه،چون من میگم قشنگه. 

امروز روز عجیبی بود.باغبان راه افتاد و با یک کیسه به گیاهان خاصی سرک میکشه.اون چیزهایی را جمع آوری کرد.تخم یک سری گیاهان.گل هایی متفاوت.اونهایی که با تمام سختی های موجود برنامه درستی را پیش بردند و نتیجه دانه هایی مقاوم هست که اینجا کاشته نمیشه.چون باغبان با دقت و تأمل جداشون کرد و با خودش برد.این معنیش این نیست که این دانه ها خشک و آسیاب میشوند.چون طعم خوشی ندارند و اصولا فقط برای تولد یک گیاه جدید جمع آوری شدند.  

داخل باغ وضعیت اصلا مطلوب نیست.انجیرهای دوست داشتنی رنگ عوض کردند و به دور درختان پیچیدند.نفس کشیدن براشون سخت شد.درختها مردند و انجیرها پا بر سر تنه خشکیده آنها گذاشتند و قد علم کردند،غافل از اینکه ماهیت بهشتی خود را از دست دادند و تبدیل به انگل شدند. 

خاک غنی شده حالا فقط خاک هست.هرچه که مواد معدنی بود توسط علفهای کوتاه عمر مصرف شد.ریشه گیاهان انگلی جلوی نهر آب سد شدند و دیگه آب به رگهای حیاطی باغ نرسید.دیگه سایه درختی هم وجود نداره.آفتاب در گرم ترین حالت خودش تمام سبزه ها را سوزاند.رنگ زرد رنگ پریده ای تمام باغ رو در بر گرفت.نابودی... 

کنار دیوار فرو ریخته باغ رویاها ایستادم و به دور دست خیره شدم.جایی که باغبان میرفت تا باغ جدیدی با دانه های خاص در جایی خیلی دور از اینجا بنا کنه. 

آخرین بار با دقت به درون خاک زرد نگاه کردم.علف هایی را دیدم که با وجود خورشید داغ و زمین خشک تشنه دوباره جوانه زده بودند.هدف اونها از مقاومت چی بود؟ نمیدونم. 

(پایان)