بازگشت

یک مطلبی خوندم که ملکه ذهنم شد: وقتی توپی را به هوا پرت کنی دوباره به سمت تو برمیگرده.هر چقدر محکمتر و با قدرت پرت کنی و بیشتر اوج بگیره ولی دوباره با همون قدرت به سمت تو بر میگرده،فقط زمان طولانی تری را طی میکنه. 

اعمال ما،کارهای ما هم همینطور.هرکاری که انجام میدیم عکس العملی داره که بسمت ما برمیگرده.اگر مثبت باشه برگشت مثبتی داره و باعث پدید آمدن اتفاقاتی میشه که در طول زندگی و تجربه ما جزو احساسات خوب ما شکل گرفتند.مثل کمک به کسی،باعث خوشحالی میشه چون کسی را از مشکلی نجات دادیم و لبخند را بهش هدیه دادیم. 

کارهای منفی هم همینطور هستند.برگشت منفی دارند.وقتی کسی کمک لازم داره ما کنار می کشیم.برگشتش میتونه این باشه که وقتی ما هم گرفتار می شیم کسی به فکر مشکل ما نیست.احساس بدی داره. 

 البته که فقط همین هم نیست.حقیقت اینه که توجه ما به چیزهایی جلب بشه که مد نظر خالق ماست.از اونجایی که خدا همیشه برنامه خیلی خوبی برای آفریده اش میخواد،بارها اینو ثابت کرده در زندگی هر کسی،هم کامل تر از "آن" و داناتر از "آن" وجود نداره،طبق قوانینی که ما برای خودمون ترتیب دادیم عمل نمی کنه و خط قرمز و زردهای ما در خیلی از موارد بحساب نمیان. 

مثلا دروغ گفتن برای ما منفیه ولی در مواردی مجبور میشیم خلاف حقیقت حرف بزنیم.دلسوزی برای ما مثبت هست ولی بعضی مواقع عکس العمل منفی داره. 

در حقیقت باید یاد بگیریم که چطور توپ خودمونو پرتاب کنیم که بتونیم برگشت اونو پیش بینی کنیم که ضربه ای بما وارد نشه و در این مورد میتونیم کمک بگیریم و یا به پرتابهایی که آدمهای باتجربه انجام میدن نگاه کنیم.کسایی که سخت آموزش دیدن تا بدون کوچکترین خطا بیس بال بازی کنند!!!