بعضی مواقع از جایی که معلوم نیست یه موسیقی بدستم میرسه،خیلی وقت ها معلوم نیست نوازندش کیه،سازندش...؟
خیلی مواقع بدلم میشینه چون جدیدم هست و تا حالا نشنیدم.
تازه به این نتیجه رسیدم که این نجوای سخن خداست که بدستم میرسه و با من حرف میزنه.مثل لالایی مادر برای نوزادش.
دارم کم کم میفهمم...مامان...بابا...ددی...مامی...
یاد گرفتم که حرف بزنم با کسی که جاودانیه...
یا هووو...پیانو...گیتار...ویولن...باد...وزوز...آبشار...
میخوام رنگها هم یاد بگیرم...رنگ خدا...آبی...سبز...زرد...قرمز...
پای جعبه جادویی نشسته بودم،یه مقدار بی هدف...مجری برنامه داستانی از سقراط بیان کرد.
وقتی جوینده از آب بیرون آمد و از خفگی نجات پیدا کرد،سقراط پرسید وقتی زیر آب بودی به چیزی بیشتر فکر می کردی؟ و جواب داد به نفس کشیدن.
نتیجه:؟؟؟
اگه با چشمهای خودم نمیدیمش باور نمی کردم هست.البته همیشه ایمان داشتم که وجود داره.
انقدر تجربه داشتم که یقین پیدا کنم.
حتی در خیال هم همونقدر پرتو و خلوص داره که مثل وقتی که واقعا میبینیش.
آه که اگه بشه به ذهنمون تسلط پیدا کنیم و واقعیت درونمون رو ببینیم همیشه تلالؤ آبی عشق کنار ما خواهد بود و گره های کور شده و حتی چیزهای بنظر ما ناممکن را حل میکنه.مثل حل شدن شکر شیرین در شیر.
میخوام بهتر باشم.بخاطر هر نفسی که میکشم،بخاطر غذایی که می خورم،بخاطر اعدامی که تبدیل به حبس ابد در این دنیای خاکی شد و بخاطر کار کردن برای کسی که توقع پاداش و حقوق ازش نداری ولی هیچوقت بی پاسخ نمیمونی حتی موقعی که بی عقلی می کنی و کردار زشتی بروز میدی.
یک زمانی فکر نمی کردم که ال ای دی های آبی بوجود بیاد....حالا اونها در همه جا منو یاد یک چیز مهم میندازه.ستاره آبی در تاریکی گمراه کننده شب.
زندگیتون پر برکت.