مثل باران،مثل آب

دنباله داستان برای یک شب و روز دیگه. 

داشتم تلویزیون یا همون تلوزون خودمونی را نگاه می کردم.قطعه ای از آهنگ آلبوم "باران عشق" 

 را پخش میکرد. 

امشب گفتم یکم بیشتر گوش کنم،رفتم سراغ ام پی تری هام و دارم گوش میدم و می نویسم. 

واقعا بارانی از عشق بهمراه داره.در هر ضربه ای که به کلیدهای پیانو میخوره شوری از معرفت و معنویتو میشه حس کرد.دیگه کاری از این بزرگوار ندیدم،منظورم آهنگ سازشه.امیدوارم شور عشقش دوباره با صدای ملکوتی پیانو گره بخوره و من دوباره اینو بشنوم. 

همراه با صدای باران،تیکه ای که با صدای باران شروع میشه قلبم پرواز می کنه...هم به درد میاد. 

بدرد میاد از کاری که اهریمن با قلب انسانها انجام میده.از ظلمی که یک انسان نسبت به همنوع خودش میکنه.از گمراهی ها،از ظلمت این دنیای مادی. 

خدایا می دونم که دقیق ترین و ظریف ترین کارها را انجام میدی و عدالت با وجود نورانی تو تعریف میشه.نمیدونم چرا دلی به من دادی که در برابر بنظر بی عدالتی ها اشک در چشمانم حلقه بزنه. 

میدونم،آره،میدونم با این قلب همدرد کسانی میشم که از عدالت تو نا امید شدن.سرنوشت چه بازیها که نداره. 

راز و نیاز.از من گفتن،از تو سکوت معنی دار...تو میدونی که همه چی درست سر جای خودشه. 

پس اصلا فکر نکن که چی میگم یا چقدر غمگین میشم.اشک هام هم فقط میریزم بخاطر اینکه آرام تر بشم.بمن فکر نکن،به کارهای خودت برس.من همچنان عاشق جاودانی تو هستم.دلم میخواست مثل بابا طاهر باهات حرف بزنم.اما بلد نیستم شعری بگم که بین خودم و خودت فقط نور باشه.فقط می نویسم مثل پاکی آب. 

این فقط درددل بود.فکر نکنید مشکلی برام پیش اومده.الان خیلیم خوبم.یجورایی پروردگار عالم شعله دلمو فوت کرد که شعله ور بشه.همین. 

برکت باشد.