تلاش

مایوس میشیم.چرا؟ 

چرا فکر می کنیم بخاطر کارایی که کردیم،اشتباهات،خدا مارا نمی بخشه؟ 

احمقانه هست. 

بی اهمیته. 

تلاش می کنیم و دوباره برمی گردیم. 

برمیگردیم به اصل خودمون،درونمون. 

آره،تسلیم نمی شیم. 

وقت از دست میره.حتی وقتم اهمیتی نداره.مهم اینه که در طول مدت زمان چی یاد گرفتیم و چی تجربه کردیم.آیا تلاش کردیم به اندازه نصف قدم به نیروی خالص درونمون نزدیک بشیم؟ نصف قدم.یه سانت.یه جرقه تو ذهن،تو فکر.