فاصله بگیر تا بهتر ببینی

 

ما می آموزیم که خدا با صدای خود با همه ما سخن می گوید. خدا گاهی به واسطه پیامبران و گاهی صرفا توسط یک صوت یا حتی پرتوی نور با انسان صحبت می کند. 

کلود مونه، نقاش فرانسوی عاشق نور بود. او مبتلا به آب مروارید شد. او رنگ های سیاه و خاکستری را از تخته رنگ خود حذف کرد. او نورها را به وسیله منشور می دید و تمام رنگ های رنگین کمان را به صورت مجزا رویپالت می چید.

کارول می خواست از نمایشگاه آثار مونه در مینیاپولیس دیدن کند. کارول در این فکر بود که چرا به خود زحمت داده و به آنجا آمده است. روح الهی همیشه ما را به شرایط، وقایع و مکان هایی می کشاند یا با افرادی روبرو می کند، تا درس معنوی خاصی را که در آن موقعیت برای ما وجود دارد،بیاموزیم. 

بعد کارول به یاد آورد که مدتی پیش در شیکاگو به یکی از نمایشگاه های آثار مونه رفته بود. او از مضمون یکی از نقاشی ها سر در نمی آورد، اما با پیروی از ندایی درونی از تابلو فاصله گرفت. از آن فاصله می توانست گیاه زیبایی را تشخیص دهد. 

بنابراین در نمایشگاه مینیاپولیس هم از تصویر فاصله گرفت. از آن فاصله به خاطر جمعیت انبوهی که جلوی تابلو بودند، تنها می توانست گوشه و کنار نقاشی را ببیند. 

اما تصویر بسیار واضح بود. درست همان طور بود که در شیکاگودیده بود. 

غالبا فکر می کنیم نقاش هایی که این پورتره ها و تصاویر عجیب را می کشند، احتمالا دقیقا چیزی را که می بینند نقاشی می کنند. برخی نزدیک بین بودند و برخی آب مروارید داشتند. برخی می توانستند هاله ها را ببینند و خطوط عجیبی می کشیدند که از متن تابلو به اطراف امتداد می یافت. اما امروزه مردم این چیزها را نمی فهمند، چون هر وقت که ما نمی توانیم خوب ببینیم، سراغ چشم پزشک می رویم و او چشممان را معالجه می کند. بعد لنز طبی یا عینک می زنیم و همه چیز دوباره فوکوس می شود. 

درسی که کارول آموخت این بود: برای تشخیص تاثیرات روح الهی لازم است که عقب بایستیم تا بهتر ببینیم.